بالا بردن اخلاق حریم اینترنت

تصویری از جهان با شاخ و هاله.

تفاوت درست و نادرست به ندرت سیاه و سفید است. وقتی صحبت از مسائل اخلاقی بزرگ پیرامون حریم خصوصی اینترنت است – از نظارت دولت تا حریم شخصی فیس بوک – ممکن است نظرات خود را داشته باشید. اما برای هر داستان دو طرف وجود دارد.

بیایید نگاهی به برخی از مسائل اخلاقی فعلی پیرامون حریم خصوصی اینترنت بیندازیم.

راهنمایی قانون در مورد حریم خصوصی اینترنت

شاید واضح ترین مسئله اخلاقی مربوط به حریم شخصی اینترنت ، استفاده از جاسوس افزارها و سایر نرم افزارهای مخرب برای سرقت اطلاعات شخصی و ارتکاب جرایم سایبری باشد..

در ایالات متحده ، اروپا و سایر کشورها بسیاری از جرایم سایبری مجازات شده اند – منعکس کردن اجماع مبنی بر اینکه دزدی اشتباه است.

در ایالات متحده آمریکا ، قوانین فدرال علیه جرایم سایبری پوشش می دهد:

  • اعمال یا اعمال ناعادلانه یا فریبنده
  • کلاهبرداری در کارت اعتباری
  • تقلب در ارتباط با اسناد و اطلاعات شناسایی
  • تقلب در ارتباط با دستگاه های دسترسی
  • تقلب در ارتباط با رایانه

این قوانین حمله به حریم شخصی شخصی را برای سرقت از آنها غیرقانونی می کند. اما آنها همچنین از هک کردن این مواد مخدر ممنوع اعلام کردند.

اخلاق هک کردن

در ماه مه سال 2014 ، گاردین گزارش داد كه برخی از بهترین محققان امنیتی جهان به دلیل تلاش برای افشای آسیب پذیری ها در زیرساخت های اینترنت تحت تهدید کیفرخواست قرار داشتند..

قانون کلاهبرداری رایانه و سوءاستفاده در ایالات متحده از هک کردن یا شکسته شدن در شبکه ها و سیستم های خصوصی منع کرده است. اما کارشناسان امنیت اینترنت از پروژه های هکری برای کشف ایرادات امنیتی با هدف رفع آنها استفاده می کنند. به عنوان مثال ، پروژه Critical.IO در پروتکل UPnP ضعف را کشف کرد که تا 50 میلیون رایانه را در معرض خطر قرار داد و آن را برطرف کرد – با هک کردن رایانه های شخصی.

به دلیل این اتفاق و بسیاری از حوادث مشابه ، بسیاری از مردم بر این باورند که قوانین جرائم سایبری باید در نظر گرفته شود قصد هک کردن, و نه فقط عمل.

عامل خزش

تهدیدات مربوط به حریم خصوصی در اینترنت فقط از مجرمان ناشی نمی شود. ما همچنین با تمایل به اطلاعات روزانه خود به صورت روزانه و به خدمات آنلاین مانند Facebook و Google تسلیم می شویم.

در این موارد ، داده های ما به سرقت نمی رود ، اما نگرانی های بسیاری در مورد نحوه استفاده شرکت ها از داده ها بوجود آمده است. برای فیس بوک ، نگه داشتن داده های شخصی صدها میلیون کاربر ، انتظاراتی را در بین آن دسته از کاربران ایجاد کرده است که شرکت باید از آن استفاده معقول کند و از حریم شخصی آنها محافظت کند. در چند سال گذشته ، کاربران شکایت خود را مطرح کرده اند:

  • اشتراک اطلاعات شخصی آنها در فیس بوک با وب سایت ها و برنامه های شخص ثالث ، که می تواند برای داده کاوی استفاده شود
  • سردرگمی تنظیمات حریم خصوصی که باعث شده بسیاری از کاربران نتوانند به طور موثر حریم شخصی خود را کنترل کنند
  • اشکالاتی که به اشخاص ثالث اجازه می دهد به حریم شخصی کاربران حمله کنند ، از جمله مواردی که امکان ارسال به دیوار هر کاربر فیسبوک را فراهم می کند

در هیچ یک از این موارد ، فیس بوک قوانین حریم خصوصی را نقض نکرده است. اما در هر مورد, کاربران دریافتند که اطلاعاتشان به روشی که انتظار نداشته و دوست ندارند مورد استفاده قرار گیرد. این موارد مزاحم و غیر منتظره از داده های ما به عنوان “عامل خزش” شناخته می شوند.

عامل خزش نشان می دهد که برای شرکت ها که از داده های خصوصی بطور اخلاقی استفاده کنند ، باید درمورد آنچه که با آن انجام می دهند ، کاملاً واضح باشند – حتی اگر کاری که با آنها انجام می دهند قانونی است. در غیر این صورت ، مردم کمی خزنده می شوند.

آزادی اطلاعات یا حق فراموشی?

یکی از ویژگی های مهم اینترنت که بر حریم خصوصی ما تأثیر می گذارد ، عدم توانایی آن در فراموشی است. صفحات وب در مورد افراد غالباً بصورت آنلاین و قابل جستجو می ماند و به طور بالقوه بر اعتبار سوژه تأثیر می گذارد.

در ماه مه 2014 ، اتحادیه اروپا حكم داد كه شهروندان خود “حق فراموشی” را دارند و به Google گفت كه باید صفحات “ناكافی ، نامربوط یا دیگر مرتبط” را از نتایج جستجوی خود حذف كند..

این پرونده منجر به بحث و تبادل نظر بین کسانی که معتقدند حریم خصوصی یک حقوق انسانی است و کسانی که آزادی اطلاعات را در اولویت قرار می دهند.

افت ناشناس بودن اینترنت

در حالی که بسیاری از موارد مربوط به حریم خصوصی اینترنت درمورد قرار گرفتن در معرض هویت است ، استفاده از بسیاری از خدمات آنلاین به صورت ناشناس نیز ممکن است. و غالباً آن ناشناسی برای شر استفاده می شود.

Doxxing عمل هک کردن اطلاعات شخصی شخصی (از جمله آدرس ، اطلاعات تماس و اطلاعات بانکی) و ارسال آن به صورت ناشناس به صورت آنلاین است. در آگوست 2014 ، هکرها اطلاعات مربوط به تأمین اجتماعی ، جزئیات PayPal و سایر اطلاعات خصوصی متعلق به توسعه دهنده بازی Phil Fish را ارسال کردند. فیش بعداً اعلام كرد كه قصد دارد صنعت بازی ها را ترك كند.

سایر قربانیان doxing شامل مل گیبسون و رئیس پلیس LAPD شده اند. عاملان ممکن است استدلال کنند که این افراد آنچه را که سزاوار آن بودند کسب کردند ، اما دفاع از اقدامات آنها دشوار است.

نظارت دولت: ضروری یا شر?

دولت های اکثر کشورها ، از جمله ایالات متحده و ایالات متحده ، از ترافیک اینترنت به عنوان بخشی از برنامه های امنیت ملی استفاده می کنند.

در حالی که افشاگری ها درباره نظارت NSA در ایالات متحده منجر به نگرانی های مربوط به حریم شخصی و صحبت از “وضعیت نظارت” شد ، بسیاری از متفکران محافظه کار بر این باورند که “ما برای محافظت در برابر حمله های سایبری به یک NSA تهاجمی احتیاج داریم”.

مانند همه مباحث اخلاقی در مورد حریم خصوصی اینترنت ، دو طرف داستان وجود دارد – شخصی که اطلاعات شخصی خود را رها می کند ، و شخصی که آن را ذخیره می کند.

نظرات شما درباره نظارت بر اینترنت و حریم خصوصی آنلاین چیست؟ آیا تاکنون دلیل خوبی برای جاسوسی دولت از شهروندان خود وجود دارد؟ یا باید همه ما را تنها بگذارند?

در قسمت نظرات پایین ما را آگاه کنید!