Menimbang moraliti privasi internet
Perbezaan antara yang betul dan salah adalah jarang hitam dan putih. Apabila ia datang kepada isu-isu moral yang besar di sekitar privasi internet-dari pengawasan kerajaan ke privasi Facebook-anda mungkin mempunyai pendapat anda sendiri. Tetapi ada dua pihak untuk setiap cerita.
Mari kita lihat beberapa isu moral semasa yang berkaitan dengan privasi internet.
Panduan undang-undang mengenai privasi internet
Mungkin masalah moral yang paling jelas berkaitan dengan privasi internet adalah penggunaan spyware, dan perisian jahat lain, untuk mencuri maklumat peribadi dan melakukan cybercrime.
Di A.S., Eropah, dan negara lain, banyak jenayah siber telah diharamkan – mencerminkan konsensus bahawa mencuri adalah salah.
Di A.S., undang-undang persekutuan menentang perlindungan cybercrime:
- Tindakan atau amalan yang tidak adil atau menipu
- Penipuan kad kredit
- Penipuan berkaitan dengan dokumen pengenalan dan maklumat
- Penipuan berkaitan dengan peranti akses
- Penipuan berkaitan dengan komputer
Undang-undang ini menjadikannya menyalahi undang-undang untuk menyerang privasi seseorang untuk mencuri dari mereka. Tetapi mereka juga melanggar peretasan yang tidak berniat jahat.
Akhlak peretasan
Pada bulan Mei 2014, Guardian melaporkan bahawa beberapa penyelidik keselamatan terbaik dunia berada dalam ancaman dakwaan atas usaha mereka untuk mendedahkan kelemahan dalam infrastruktur internet.
Akta Aid Penipuan dan Penyalahgunaan Komputer A.S. melarang penggodaman atau melanggar rangkaian dan sistem persendirian. Tetapi pakar keselamatan internet menggunakan projek peretasan untuk mendedahkan kecacatan keselamatan dengan niat untuk membetulkannya. Sebagai contoh, projek Critical.IO menemui kelemahan dalam protokol UPnP yang meletakkan sehingga 50 juta komputer berisiko dan menetapkannya dengan menggodam komputer peribadi.
Kerana ini dan banyak insiden yang sama, ramai orang percaya bahawa undang-undang jenayah siber perlu diambil kira niat di belakang penggodaman, dan bukan sekadar perbuatan itu sendiri.
Faktor merayap
Ancaman terhadap privasi di internet tidak hanya datang dari penjenayah. Kami juga rela menyerahkan data peribadi kami setiap hari, ke perkhidmatan dalam talian seperti Facebook dan Google.
Dalam kes ini, data kami tidak dicuri, tetapi banyak kebimbangan awam telah timbul mengenai bagaimana syarikat menggunakan data. Untuk Facebook, memegang data peribadi beratus-ratus juta pengguna telah mencipta harapan di kalangan pengguna bahawa syarikat itu harus menggunakannya secara munasabah dan melindungi privasi mereka. Dalam beberapa tahun yang lalu, pengguna telah mengemukakan aduan mengenai:
- Perkongsian maklumat peribadi mereka di Facebook dengan laman web dan aplikasi pihak ketiga, yang boleh digunakan untuk perlombongan data
- Mengelirukan tetapan privasi yang menghalang pengguna daripada dapat mengawal privasi mereka dengan berkesan
- Bugs yang membenarkan pihak ketiga untuk menyerang privasi pengguna, termasuk yang membolehkan siaran ke dinding pengguna mana-mana Facebook
Dalam kes ini tiada undang-undang Facebook melanggar undang-undang privasi. Tetapi dalam setiap kes, pengguna mendapati maklumat mereka sedang digunakan dengan cara yang tidak mereka harapkan dan tidak suka. Penggunaan data kami yang mengganggu dan tidak dijangka dikenali sebagai faktor “creep.”
Faktor rayap menunjukkan bahawa bagi syarikat-syarikat menggunakan data peribadi secara etika, mereka mesti sangat jelas tentang apa yang mereka lakukan dengannya-walaupun apa yang mereka lakukan dengannya adalah sah. Jika tidak, orang akan mendapat sedikit.
Kebebasan maklumat atau hak untuk dilupakan?
Ciri utama Internet yang mempengaruhi privasi kami ialah ketidakmampuan untuk melupakannya. Laman web mengenai individu sering kali berada dalam talian dan boleh dicari tanpa had, berpotensi mempengaruhi reputasi subjek.
Pada bulan Mei 2014, Kesatuan Eropah memutuskan bahawa rakyatnya mempunyai “hak untuk dilupakan” dan memberitahu Google, ia mestilah memadam halaman “tidak mencukupi, tidak relevan atau tidak lagi relevan” dari hasil cariannya.
Kes ini membawa kepada perdebatan antara mereka yang percaya privasi adalah hak asasi manusia dan mereka yang memprioritaskan kebebasan maklumat.
Kelemahan anonimiti internet
Walaupun banyak isu privasi internet mengenai pendedahan identiti, ia juga mungkin menggunakan banyak perkhidmatan dalam talian tanpa nama. Dan selalunya, kesamaan itu digunakan untuk kejahatan.
Doxxing adalah tindakan menggodam maklumat peribadi seseorang (termasuk alamat, maklumat hubungan, dan butiran perbankan) dan menyiarkannya tanpa nama secara online. Pada bulan Ogos 2014, penggodam menyiarkan maklumat keselamatan sosial, butiran PayPal dan maklumat peribadi lain yang dimiliki oleh pemaju permainan Phil Fish. Ikan kemudian mengumumkan dia akan meninggalkan industri permainan.
Mangsa lain yang melakukan pelanggaran termasuk Mel Gibson dan ketua polis LAPD. Penjenayah mungkin berpendapat bahawa orang-orang ini mendapat apa yang mereka patut, tetapi tindakan mereka sukar untuk dibela.
Pengawasan kerajaan: Perlu atau jahat?
Kerajaan kebanyakan negara, termasuk A.S. dan di Eropah, mengetuk trafik internet sebagai sebahagian daripada program keselamatan nasional.
Walaupun penerangan tentang pengawasan NSA di A.S. membawa kebimbangan privasi dan bercakap tentang “negara pengawasan,” banyak pemikir konservatif percaya “kita memerlukan NSA invasif” untuk melindungi daripada pencerobohan siber.
Seperti halnya semua isu moral mengenai privasi internet, ada dua pihak untuk cerita-orang yang menyerahkan data peribadi mereka, dan orang yang menyimpannya.
Apakah pemikiran anda mengenai pengawasan dan privasi internet dalam talian? Adakah terdapat alasan yang baik untuk kerajaan mengintip rakyatnya? Atau sekiranya mereka semua meninggalkan kita sendiri?
Beri tahu kami dalam ulasan di bawah!
Kendrick
17.04.2023 @ 18:09
idu boleh kekal dalam talian selama-lamanya, dan maklumat peribadi yang kita kongsi dalam talian boleh diakses oleh sesiapa sahaja. Ini membawa kepada pertanyaan tentang kebebasan maklumat dan hak untuk dilupakan. Di satu pihak, kita mahu kebebasan untuk berkongsi maklumat dan mengakses maklumat yang kita perlukan. Di pihak lain, kita mahu hak untuk menghapuskan maklumat peribadi kita dari talian dan mengawal siapa yang mempunyai akses kepadanya. Di Eropah, undang-undang perlindungan data memberikan hak kepada individu untuk meminta penghapusan maklumat peribadi mereka dari talian. Tetapi di negara lain, seperti A.S., hak ini tidak selalu ada. Ini menunjukkan bahawa terdapat perbezaan dalam pendekatan undang-undang terhadap kebebasan maklumat dan hak untuk dilupakan. Kelemahan anonimiti internet Anonimiti di internet membolehkan kita untuk berkomunikasi secara bebas tanpa perlu memberikan maklumat peribadi kita. Tetapi ia juga membawa risiko, seperti penipuan dan penggodaman. Anonimiti juga membolehkan individu untuk menyebarkan maklumat palsu dan menyerang orang lain secara tidak bertanggungjawab. Ini menunjukkan bahawa terdapat kelemahan dalam anonimiti internet dan bahawa kita perlu mempertimbangkan bagaimana kita boleh memperbaikinya. Pengawasan kerajaan: Perlu atau jahat? Pengawasan kerajaan atas aktiviti dalam talian telah menjadi isu yang semakin penting dalam beberapa tahun terakhir. Di satu pihak, pengawasan boleh membantu mencegah jenayah siber dan memastikan keselamatan dalam talian. Di pihak lain, ia boleh mengancam privasi individu dan menghalang kebebasan bersuara. Ini menunjukkan bahawa terdapat perbezaan pendapat tentang keperluan pengawasan kerajaan dan bahawa kita perlu mempertimb